檄
三島由紀夫の最後の声明文
(Geki – Mishima Yukio no saigo no seimeibun)
Παρακολουθούμε την μεταπολεμική Ιαπωνία να χάνει το μυαλό της με το κυνήγι της οικονομικής ευμάρειας και να ξεχνάει τις θεμελιώδεις αρχές του Έθνους μας. Οι πολίτες έχουν χάσει την μεταξύ τους αλληλεγγύη, καλπάζουν μπροστά χωρίς να διορθώνουν βασικά προβλήματα, έχουν εκπέσει στο να τα αντιμετωπίζουν συγκυριακά και βρίθουν υποκρισίας, έχουν πετάξει τις ίδιες τι ψυχές τους μέσα σε μια λίμνη κενότητας. Η πολιτική είναι μια φενάκη πάνω σε ένα βουνό αντιφάσεων, ιδιοτέλειας, λύσσας για εξουσία και υποκρισίας. Όποια μακροπρόθεσμα σχέδια για το Έθνος εκατό χρόνια μετά έχουν ανατεθεί σε ξένες χώρες. Παρακολουθούμε με σφιγμένα δόντια την ντροπή της ήττας να μπαίνει κάτω απ’ το χαλί και να αποφεύγεται αντί να ξεπλένεται, και τους Ιάπωνες να λερώνουν την ίδια τους την Ιστορία και τις παραδόσεις.
Ακόμα και τώρα ονειρευόμαστε τις ΙΔΑΑi σαν το μόνο μέρος που κατοικούν ακόμα η αληθινή Ιαπωνία και η αληθινή ψυχή του πολεμιστή. Όμως, είναι σαφές το ότι οι ΙΔΑΑ είναι νομικά αντισυνταγματικές. Το κρίσιμο ζήτημα της άμυνας της χώρας έχει δολίως υπονομευθεί από μια οπορτουνιστική, νομικίστικη ερμηνεία, και βλέπουμε πώς το να έχουμε έναν στρατό που δεν καλεί τον εαυτό του «στρατό» έχει γίνει η πηγή της διαφθοράς της Ιαπωνικής ψυχής και του εκφυλισμού της ηθικής. Ο στρατός, που θα έπρεπε να ενσαρκώνει την ύψιστη Τιμή, έχει πέσει θύμα της πιο χυδαίας απάτης. Οι ΙΔΑΑ συνεχίζουν να σηκώνουν τον ατιμασμένο σταυρό ενός ηττημένου έθνους. Οι ΙΔΑΑ δεν είναι ένας Εθνικός στρατός, δεν τους έχουν αναγνωριστεί οι θεμελιώδεις αρχές ενός στρατού, τους έχει ανατεθεί μόνο ο ρόλος μιας αριθμητικά μεγάλης αστυνομικής δύναμης, και ακόμη και το αντικείμενο της αφοσίωσής τους έχει αφεθεί στην ασάφεια. Ο ύπνος στον οποίο έχει περιπέσει η μεταπολεμική Ιαπωνία μας εξοργίζει. Πιστεύουμε πως η στιγμή που οι ΙΔΑΑ θα ξυπνήσουν θα είναι η ίδια στιγμή που θα ξυπνήσει και η Ιαπωνία. Πιστεύουμε πως αν οι ΙΔΑΑ δεν βγουν απ’ αυτόν τον ύπνο τότε δεν θα βγει ούτε η Ιαπωνία. Και πιστεύουμε πως το ύψιστο καθήκον μας ως πολιτών είναι να ασκήσουμε όλες μας τις δυνάμεις, όσο ισχνές κι αν είναι αυτές, ώστε να εργαστούμε έχοντας στο μυαλό εκείνη την μέρα που, μέσω συνταγματικής μεταρρύθμισης, οι ΙΔΑΑ θα γίνουν ένας αληθινά Εθνικός στρατός και θα τιμήσουν τις θεμελιώδεις αρχές ενός στρατού.
Τέσσερα χρόνια πριν μπήκα μόνος στις ΙΔΑΑ με αυτήν την επιδίωξη, την επόμενη χρονιά έφτιαξα την Εταιρία της Ασπίδαςii. Η βασική αρχή της Εταιρίας της Ασπίδας είναι η απόφαση να θυσιάσουμε τις ζωές μας για να ξυπνήσουμε τις ΙΔΑΑ, να τις κάνουμε έναν Εθνικό στρατό, έναν τιμημένο Εθνικό στρατό. Εφόσον η συνταγματική μεταρρύθμιση μέσα στον παρλιαμενταρισμό ήταν ήδη δύσκολη, κάποια εσωτερική επέμβαση ήταν η μόνη μας ελπίδα. Θελήσαμε να θυσιάσουμε τις ζωές μας ως μέσο μιας εσωτερικής επέμβασης και να βάλουμε τα θεμέλια του Εθνικού στρατού. Ο στρατός φυλάει το Έθνος, οι κυβερνήσεις προστατεύονται από την αστυνομία. Όταν φτάσουμε στο στάδιο όπου μια κυβέρνηση δεν μπορεί πια να την προστατέψει η αστυνομία, τότε η επέμβαση του στρατού θα καταδείξει από τί είναι φτιαγμένο το Έθνος, και ο στρατός θα επανέλθει στην αρχική του φύση. Η θεμελιώδης αρχή ενός Ιαπωνικού στρατού μπορεί να είναι και μόνον η «προστασία της Ιαπωνικής Ιστορίας, του πολιτισμού και της παράδοσής της με κέντρο τον Αυτοκράτορα». Για να διορθώσουμε τις λάθος βάσεις αυτού του έθνους, εμείς, αν και λίγοι στον αριθμό, εξασκήσαμε τους εαυτούς μας και γίναμε εθελοντές σ’ αυτόν τον σκοπό.
Από κείνη τη μέρα, παρακολουθούμε τις ΙΔΑΑ προσεκτικά, λεπτό προς λεπτό. Σαν να πιστεύαμε πως η ψυχή του πολεμιστή ζούσε ακόμα μέσα τους.
Πώς μπόρεσαν να αγνοήσουν αυτή την κατάσταση; Να προστατεύουν εκείνο που τους αρνείται, σίγουρα πρόκειται για λογική αντίφαση. Αν είστε άντρες, πως μπορεί η αντρική σας περηφάνεια να επιτρέπει κάτι τέτοιο; Μετά από τόσες προσβολές και ανέχεια, η επανάσταση με ατσάλινη θέληση όταν πια έχουν παραβιαστεί όλα τα όρια αυτού που υποτίθεται ότι καλείστε να προστατεύσετε, αυτό θα πει να είσαι άνδρας, αυτό θα πει να είσαι πολεμιστής. Με απόγνωση τεντώσαμε τα αυτιά μας. Όμως από πουθενά μέσα στις ΙΔΑΑ δεν ακούσαμε να υψώνεται κάποια αντρική φωνή σε απάντηση στην εξευτελιστική διαταγή να «προστατεύετε αυτό που σας αρνείται». Τώρα που φτάσατε ως εδώ, και με την γνώση της δύναμής σας, γνωρίζατε πως ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός ήταν η διόρθωση της στρεβλής λογικής του Έθνους, όμως οι ΙΔΑΑ παραμένουν βουβές σαν καναρίνι που του κλέψαν τη φωνή.
Μας κυρίευσε θλίψη, θυμός και τέλος οργή.
Κύριοι, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα χωρίς να σας έχει δοθεί πρώτα κάποια εντολή;
Όμως, δυστυχώς, η εντολή που σας δίνεται δεν έρχεται απ’ την Ιαπωνία. Λένε πως ο έλεγχος του κράτους είναι η βασική αιτία ύπαρξης ενός στρατού στις δημοκρατίες. Όμως, στην Αγγλία και την Αμερική έλεγχος του κράτους σημαίνει οικονομικό έλεγχο του στρατού. Αντίθετα με την Ιαπωνία, αυτό δεν σημαίνει πως ο στρατός είναι ευνουχισμένος χωρίς ούτε το δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις για το ίδιο του το προσωπικό, χειραγωγούμενος από προδότες πολιτικούς, ή χρησιμοποιούμενος ως πιόνι σε κομματικά παιχνίδια.
Ωστόσο, φαίνεται πως οι ΙΔΑΑ έχουν χάψει τις κολακίες των πολιτικάντηδων και περπατάνε το μονοπάτι της ακόμη μεγαλύτερης αυταπάτης και αυτοεξευτελισμού. Πού έχει πάει, άραγε, η ψυχή του πολεμιστή; Πώς θα συνεχίσετε να ζείτε σαν τίποτα περισσότερο από ένα τεράστιο οπλοστάσιο του οποίου η ψυχή είναι νεκρή; Όταν γίνονταν οι διαπραγματεύσεις στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας, οι εργαζόμενοι εκεί είπαν το LDPiii «προδότες». Και, αν και είναι πεντακάθαρο πως η Συνθήκη για την μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων, που αφορά άμεσα την μελλοντική ασφάλεια του Έθνους, είναι η επανάληψη της Άνισης Συμφωνίας της Καναγκάβαiv, ούτε ένα στρατηγός από τις ΙΔΑΑ δεν έκανε σεπούκου διαμαρτυρόμενος.
Τι σημαίνει, άραγε, η επιστροφή της Οκινάβα; Τι σημαίνει η άμυνα της ενδοχώρας; Είναι ξεκάθαρο πως η Αμερική δεν θέλει το Ιαπωνικό έδαφος να το προστατεύει ένας πραγματικός και αυτόνομος Ιαπωνικός στρατός. Εάν δεν επανακτήσουμε την αυτονομία μας μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, οι ΙΔΑΑ θα καταντήσουν για πάντα, όπως λένε και οι αριστεροί, μισθοφόροι των Αμερικάνων.
Περιμέναμε τέσσερα χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο περιμέναμε με ιδιαίτερο πάθος. Δεν μπορούμε πια να περιμένουμε. Δεν μπορούμε να περιμένουμε αυτούς που αυτοεξευτελίζονται.
Ας είναι, 30 λεπτά ακόμα.
Ας περιμένουμε τα τελευταία 30 λεπτά.
Μαζί σκαρφαλώσαμε και μαζί θα πεθάνουμε για το δίκαιο.
Να ξαναφέρουμε την Ιαπωνία στην αλήθεια της, γι’ αυτό πεθαίνουμε.
Αξίζει να επιμένει κανείς στην αξία της ζωής όταν η ψυχή έχει πεθάνει;
Τι είδους στρατός είναι αυτός που δεν βάζει τίποτα πάνω από το να παραμείνει κανείς ζωντανός;
Κύριοι, θα σας δείξουμε τώρα μια αρετή υψηλότερη ακόμη και απ’ την ίδια την ζωή.
Δεν είναι η Ελευθερία, ούτε η Δημοκρατία.
Είναι η Ιαπωνία.
Η πατρίδα της Ιστορίας και της Παράδοσης που αγαπάμε, η Ιαπωνία.
Δεν υπάρχει κανείς εδώ πέρα να χυμήξει πάνω σ’ αυτό το εκφυλισμένο Σύνταγμα και να πεθάνει;
Εάν υπάρχει, τότε να σταθεί δίπλα μας και να πεθάνει μαζί μας, τώρα.
Κάναμε αυτή την πράξη με τον διακαή πόθο ώστε εσείς, κύριοι, που έχετε τις ευγενέστερες των ψυχών, να ξαναγεννηθείτε ως αυτόφωτοι άνθρωποι και ως πολεμιστές.
i. ΙΔΑΑ, Ιαπωνικές Δυνάμεις ΑυτοΆμυνας – JSDF-日本自衛隊(Nippon jieitai)
ii. 楯の会 – Tatenokai. Παραστρατιωτική ολιγομελής οργάνωση που δημιούργησε ο Μίσιμα
iii. Το κόμμα της κεντροδεξιάς στην Ιαπωνία
iv. Η συνθήκη του 1854 που εξανάγκασε την Ιαπωνία να ανοίξει τα σύνορά της στις ΗΠΑ και άλλες Δυτικές χώρες
Μετάφραση, Βαγγέλης Αραγιάννης
Το ιστορικό αυτό κείμενο που πρώτη φορά δημοσιεύεται στα Ελληνικά, αποτελεί τα τελευταία λόγια του Ιάπωνα συγγραφέα Γιούκιο Μίσιμα όπως εκείνος τα είχε προετοιμάσει αλλά και όπως τελικώς κατεγράφησαν κατά την διάρκεια του γεγονότος στο αρχηγείο των ΙΔΑΑ στο Τόκυο στις 25 Νοεμβρίου του 1970.
Η βαθιά προσωπικότητα και ο πυρίκαυστος βίος του Μίσιμα αποτελούν πεδίο σοβαρότατου προβληματισμού που αφορά όχι μόνο την Ιαπωνία αλλά και κάθε έναν από εμάς ως ανθρώπων που αγωνιούν για τον κόσμο μέσα στον οποίο καλούμαστε να πορευτούμε.
Η παρούσα μετάφραση έγινε με βοήθεια και αναφορά καί στο πρωτότυπο Ιαπωνικό κείμενο αλλά και σε κείμενο στα Αγγλικά.
Δημοσιεύεται εδώ ως ντοκουμέντο αλλά και σαν πρόλογος της παρακάτω ανάλυσης του ευρύτερου ιστορικού και πολιτισμικού υποβάθρου το οποίο και το υπαγόρευσε.